Το νόημα της ζωής

Δεν έπαψες να παίζεις γιατί γέρασες
Γέρασες γιατί έπαψες να παίζεις

Τα γηρατειά δεν σου’ σβησαν τον έρωτα
Εσύ από το πάθος παραιτήθηκες
το θεϊκό αυτό και το ανθρώπινο

Ανίκανος δεν είσαι να χορέψεις
Γέρασες γιατί βγήκες από το χορό
γιατί απ’ τη ζωή σου βγήκε ο ρυθμός
η μουσική, το πάθος και το όνειρο

Τα γηρατειά μη τα κατηγορείς
που όλα τα βλέπουν μαύρα
Εσύ το χρώμα έβγαλες απ’ τη ζωή

Ξένα για σένα κι άγνωστα
τ’ αρώματα των λουλουδιών
τα κελαδήματα πουλιών
οι αστραπές και οι βροντές
του αρσενικού χειμώνα

Στο σπιτικό σου θρόνιασε
βαριά μελαγχολία
γιατί τη ράχη κύρτωσες
το βλέμμα σου χαμήλωσες
και η μπλαβιά κουρτίνα του σπιτιού
σου έκλεισε τα μάτια

Στην ιερή εστία του σπιτιού σου
εκεί η ψυχή σου να πηγαίνει
ν’ ανάβει κάθε μέρα το καντήλι

Στα γηρατειά σου
έχει ακόμα το κερί φυτίλι

(«Στον αγρό που μ’ έσπειρε ο Θεός» 
εκδ. Γρηγόρη Αθήνα 2023  σελ. 172)

Η λίρα της Πρωτοχρονιάς

Μια λίρα μεσ’ στη βασιλόπιτα κρυμμένη
σαν το παιδί. Και παίζαμε κρυφτό
Για να μου πει πως βασιλιάς θα γίνω
έτσι μου ήτανε γραφτό

Ήρθε ο καιρός και βγήκε αληθινή
απόχτησα δόξα και πλούτη
Μα! πέρασε ο καιρός και γέρασα
κι είδα πως η ζωή δεν ήταν τούτη

Τη λίρα γύρευα κάθε χρονιά
να της ζητήσω κάτι άλλο
Δεν ήξερα κι εγώ τι ήθελα
τ’ είναι καλό και τι μεγάλο

Ξάφνου η ειρήνη, η αγάπη, η χαρά
τις βλέπω πίσω μου στη δύση της ζωής μου
Τότε γυρνώ στη λίρα και της λέω σιγανά
Ετούτες γύρευα χρυσή μου

(«Στον αγρό που μ’ έσπειρε ο Θεός» 
εκδ. Γρηγόρη Αθήνα 2023  σελ. 119)

Τι θα πω στο Νέο Χρόνο

Με σπρώχνει ο παλιός ο Χρόνος. Είναι δίπλα μου, με προσπερνά και τρέχει προς την εξώπορτα. Διακρίνω τον Νέο από μακριά. Τι να του πρωτοπώ, όταν με συναντήσει; Θα του τα αναφέρω χύμα, έτσι όπως θα μου έρθουν στο μυαλό.

–  Χάσαμε τα Χριστούγεννα. Πάνε τα χιόνια, χάθηκε το κρύο. Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο δεν θα καταργηθεί αλλά θα τοποθετηθεί στο μέσον της πλατείας με τραπεζάκια από κάτω και καρέκλες για να κάθονται οι περαστικοί στον ίσκιο του.
–  Τα φώτα στις πλατείες θα σβήνουν ανά δεκάλεπτο, ώστε να έχουν χρόνο οι κρατικές υπηρεσίες να επιλέγουν τον φτηνότερο πάροχο
–  Τα κόμματα δεν θα δέχονται πλέον χρηματική βοήθεια από το κράτος αλλά από τον Κασελάκη. Οι όροι του είναι πολύ πιο ευνοϊκοί
–  Ο Άγιος Βασίλης θα παριστάνεται χωρίς κεφάλι. Αυτό θα του το προσθέτει η κάθε οικογένεια ή ο κάθε Δήμος ανάλογα με τις προτιμήσεις τους ως προς τον Γονέα Α’ ή Γονέα Β’.

Γάμοι ομοφυλοφίλων

            Πρέπει να είμαστε σαφείς στις τοποθετήσεις μας επί του προβλήματος αυτού και τολμηροί έναντι των εμπαθών αντιφρονούντων. Η Δημοκρατία επιτρέπει την καλοπροαίρετη αλλά υπεύθυνη γνώμη εκάστου ανθρώπου.
                Επί τούτου. Κάθε ομοφυλόφιλος είναι ισάξιος όλων ημών αλλά όχι ισότιμος. Και εξηγούμαι. Ο Ομοφυλόφιλος είναι πρόσωπο σεβαστό και αξιαγάπητο και έχει τα ίδια δικαιώματα με τον καθένα μας. Είναι ισάξιος όλων. Η διαφορά έγκειται μόνο στην κοινωνική του συμπεριφορά και προσφορά ως προς το γενετήσιο πρόβλημα. Εδώ ακριβώς πρόκειται περί παρέκκλισης της φύσης, η οποία τον κατατάσσει σε ήσσονα κοινωνική μοίρα. Δεν θέλει ή δεν μπορεί (με την ευρεία του όρου έννοια) να δημιουργήσει απογόνους; Δεν υπάρχει εχθρικότερη πράξη προς το γένος των ανθρώπων από αυτήν. Ούτε λίγο ούτε πολύ συμβάλλει στην εξαφάνιση του ανθρωπίνου είδους.
                Πώς λοιπόν θα τον θεωρήσω κοινωνικά ισότιμο με τους λοιπούς; Με ποιο νοητικό συλλογισμό θα καταλήξω να τον αναφέρω «γονέα Α» και «Γονέα Β’», «Άνδρα Α’ και «Άνδρα Β’», κ.τ.λ. Παίρνω για παράδειγμα δύο αδερφούς, εκ των οποίων ο ένας είναι ολυμπιονίκης και ο άλλος δεν είναι. Πολύ απλό. Η φύση κατέστησε στον αθλητισμό πιο ικανό τον ένα. Ίσως να έχει καταστήσει τον άλλο ικανότερο στην τέχνη. Θα ήταν αστείο, όταν ρωτούσαν την μητέρα τους για τα παιδιά της, αντί να έλεγε έχω ένα αθλητή και ένα μουσικό, να απαντούσε: Έχω ένα ολυμπιονίκη Α’ και ένα ολυμπιονίκη Β’, αλλά έχω και ένα μουσικό Β’ και ένα μουσικό Α’!
                Τα παραδείγματα είναι τόσο σοβαρά, ώστε καταλήγουν να φαίνονται αστεία. Η μεγαλύτερη υποχρέωση του ανθρώπου είναι να παράγει απογόνους. Στη αρχαία μας μυθολογία ο έρως είναι πρώτιστος θεός. «Πρώτιστα Χάος εγένετο, αυτάρ έπειτα Γαία ευρύστερνος, ηδέ Έρως, ος κάλλιστος εν αθανάτοισι θεοίς» (Ησιόδου Θεογονία). Τη διαφορά των φύλων την τονίζει σαφέστατα η Φύση σε όλο το ζωικό βασίλειο, οι δε απόγονοι αναφέρονται σαφέστατα με πλήρη διάκριση σε εκάτερο γεννήτορα.
                Η λέξη Μάνα δεν πρόκειται να αντικατασταθεί ποτέ. Άλλο ο πατέρας και άλλο η μητέρα. Καταργώντας την διάκριση μεταξύ των γονέων καταργείς (σκοτώνεις) τις βαθύτατες αναφορές στην περιοχή του ασυνειδήτου που αφορούν την έννοια της μητρότητας. Αυτές είναι τόσο ισχυρές και αναντικατάστατες, ώστε εξώθησαν τον άνθρωπο να ανεβάσει δίπλα στο θρόνο του Θεού, του Δημιουργού, μία ανθρώπινη φύση, την Παναγία.
                Πώς λοιπόν θα μπορούσε ένας άνδρας να θεωρηθεί μητέρα; Όσο και αν το ποθεί! Με ποιο δικαίωμα θα μπορούσε ένας άνδρας να δανειστεί παιδί για να παίξει στο θέατρο της ζωής ένα έργο πέραν των ορίων της φύσης, ένα έργο που δεν παίζεται ούτε στο επίπεδο των ζώων;

Χριστούγεννα

Πόθος φωτός σε προσδοκία σάρκωσης
Του σκότους φόβος σε λογικής κατάργηση
μιας θαλπωρής η χρεία του μύθου τοκετός

Δέντρο Χριστουγεννιάτικο

Πόσο ψεύτικος ο κόσμος μας
για να’ σαι τόσο αληθινό;
Πόσο αλλοτριώθηκε η πίστη μας
για να’ ναι ο Άγιος σου τόσο ωραίος!

……

Δεν θέλω να πεθάνω
Στο κρύο του χειμώνα
μόνο μου μη μ’ αφήσεις

Στα θεϊκά φυλλώματά σου
γυρεύω να κρυφτώ
ένα παιχνίδι σου κι εγώ να γίνω

(«Στον αγρό που μ’ έπλασε ο Θεός» 
εκδ. Γρηγόρη)

Χριστούγεννα. Νίκη στο θάνατο

Υπάρχει τέλος της ζωής
έτσι όπως ξέραμε παλιά;
Όχι. Στου θάνατου το περιβόλι
σπέρνει ο Θεός παιδιά

(από το ποίημα «Οι Εγγονούλες μου»
Εκδόσεις Γρηγόρη «Στον αγρό που μ’ έσπειρε ο Θεός»)

Οι Αμαρτίες της ΤV

–  Γιατί τρέχουν στην ομιλία τους και στις ανταποκρίσεις τους οι νεαροί δημοσιογράφοι; Πού είναι η αρχοντιά των παλαιών, που έδιναν βάρος στην κάθε πρόταση, που τόνιζαν το σημαντικό και επισήμαναν με τη χροιά της φωνής τους το ιδιαίτερο; Γιατί αυτό το τηρούν ως επί το πλείστον οι άνω των 50 ετών δημοσιογράφοι και δεν γίνεται σύσταση στους νεότερους;
–  Γιατί, όταν διαβάζουν στην οθόνη το κείμενο μιας ομιλίας ή ενός γεγονότος, είναι τόσο ταχεία η ανάγνωση, που δεν προλαβαίνεις να καταλάβεις τι λένε; Άφησε που η εικόνα του κειμένου συνήθως προβάλλεται αρκετά δευτερόλεπτα μετά την έναρξη της ανάγνωσής του με αποτέλεσμα να χάνεις τα πρώτα νοήματα μέχρι που να συνδυάσεις την εκφώνηση με το σημείο του κειμένου, στο οποίο αναφέρεται αυτός που το διαβάζει.
–  Γιατί, όταν μιλάει κάποιος επίσημος ή ειδικός, αναφέρουν το όνομά του την ώρα που τελειώνει την ομιλία του, και μάλιστα το σβήνουν αμέσως;

Χρειάζεται απάντηση;
Αυτή είναι η κακώς εννοούμενη χειραγώγηση. Σε πάνε καροτσάκι και τρέχεις να τους φτάσεις. Αυτοί πηγαίνουν καβάλα στο άλογο και εσύ ξυπόλητος στο χωματόδρομο. Μόνο με αυτόν τον τρόπο δεν θα προλάβεις να κρίνεις αυτά που λένε και θα τα αποδεχθείς όπως το φάρμακο από το γιατρό. Υπάρχει και ένας άλλος λόγος. Σε υποτιμούν, σου αναποδογυρίζουν τον κόσμο σου, σου κατακρημνίζουν τις αξίες σου. Δίνουν άπλετο χρόνο στις συνεντεύξεις τυχαίων διασημοτήτων, μαθαίνεις αμέσως, αργά και καθαρά, και επαναλαμβανόμενα, πότε γεννήθηκε ο ποδοσφαιριστής που έβαλε το γκολ, πόσο πληρώθηκε στη μεταγραφή του, πόσα γκολ έχει μέχρι τώρα επιτύχει, εάν εόρταζε χθες , κ.τ.λ. Και τον σπουδαίο τον περιθωριοποιούν.

ΔΕΗ και ΛΟΑΤΚΙ

Πρόβλημα οι ΛΟΑΤΚΙ με τη ΔΕΗ
Εάν διαλέξουν όλα τα χρώματά τους, είναι άκυρη η σύμβαση
Εάν επιλέξουν ένα χρώμα … αρνούνται το φύλο τους

Η Τέχνη

Η Τέχνη δεν γίνεται για ένα μικρό, κλειστό κύκλο,
από λιγοστούς μορφωμένους και προνομιούχους.
Γίνεται για το εθνικό σύνολο
(Hegel)