Διαπόμπευση

Χθές παρακολούθησα μία μεταμεσονύκτιο (!) ἐκπομπή γνωστοῦ δημοσιογράφου σέ μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι. Προσκεκλημένοι ἐκπρόσωποι ὅλων σχεδόν τῶν κομμάτων, πρώην ὑπουργοί, ἐν ἐνεργεία βουλευτές καθώς καί πολλοί τηλεθεατές, ἐκπρόσωποι τοῦ λαοῦ. Πρός τό τέλος τῆς ἐκπομπῆς (περί ὥραν 1^ην πρωινήν!) δόθηκε ὁ λόγος στούς παρευρισκόμενους ἐκπροσώπους τοῦ λαοῦ.
                Τί εὐφράδεια ἦταν αὐτή; πόσο ὡραῖα στοιχειοθετημένα ἦταν αὐτά πού ἔλεγαν! Καμάρωνα τόν λαό μας.Τί θάρρος τῆς γνώμης ἀλλά καί τί ἀπερίγραπτη λύπη διαγραφόταν στό πρόσωπό τους! Τί ἀγανάκτηση, τί περιφρόνηση, τί ἀποτροπιασμός ἀπέναντι στούς ἐκπροσώπους τους στό Κοινοβούλιο!
Τί ὕβρεις!!
                Πρώτη φορά στή ζωή μου εἶδα μέ τά μάτια μου (ὁ φακός ἑστίαζε στά πρόσωπα τῶν πολιτικῶν) ἀξιωματούχους τῆς πολιτείας νά ὑβρίζονται κατ’ αὐτόν τόν τρόπο, νά προπηλακίζονται, νά φτύνονται κυριολεκτικά!
Καί Αὐτοί;
Να κάθονται ἄφωνοι, ἀμήχανοι, νεκροί.

Περίμενα μέχρι τό τέλος τῆς ἐκπομπῆς (2^α πρωινή!) καί μέ ἔκπληξη διαπίστωσα ὅτι:
Κανένας τους δέν ἀπάντησε.
Κανένας τους δέν σηκώθηκε νά φύγει μέ σκυμμένο τό κεφάλι.
Κανένας τους … δέν αὐτοκτόνησε.
Ἀνεξάρτητα ἀπό τίς διώξεις, φυλακίσεις, πρόστιμα, δημεύσεις κλπ πού πιθανόν νά ἐπακολουθήσουν, ἐγώ αἰσθάνθηκα χθές δικαιωμένος

Ἡ διαπόμπευση εἶναι ἡ μεγαλύτερη τιμωρία στόν πολιτισμένο ἄνθρωπο